ผมก้มหน้าลงไปประทับจูบลงบนปากเรียวบางของคนเมา และค่อยๆ และเล็มทีละนิดอย่างไม่รีบร้อน แต่แล้วคนเมากลับเอามือมาโอบรอบคอของผม ก่อนจะจูบตอบ ราวกับทำไปด้วยสัญชาตญาณของตัวเอง จากที่คิดจะจูบอย่างอ่อนโยน กลับกลายเป็นสัมผัสที่เริ่มเร่าร้อนขึ้น ความร้อนรุ่มที่ผมรู้สึกอยู่ตอนนี้ อาจเป็นเพราะเนื้อตัวอุ่นๆ ของคนเมาที่แนบตัวเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น เพราะอยากได้รับสัมผัสที่มากกว่านี้ และด้วยความที่ผมไม่อยากทำให้คนตัวเล็กผิดหวัง ผมจึงค่อยๆ ลากมือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของราม เรียกอาการสั่นสะท้านและเบียดตัวเข้ามาใกล้ผม จนแทบจะขึ้นมานั่งบนตักผมอยู่แล้ว
"อะ...อืมมม..." เสียงครางหวานๆ จากคนตัวเล็ก ทำให้ผมถอนจูบออกมามองหน้าคนเมาที่ตอนนี้ทำตาหวานเยิ้มใส่ผม
ให้ตายสิ! ไม่อยากทำอะไรรามตอนที่ไม่มีสติแบบนี้เลยจริงๆ
ผมสูดลมหายใจลึกๆ อย่างพยายามสงบสติอารมณ์และคิดจะพาเด็กน้อยที่เมาแล้วยั่วยวน ชวนให้จับกด ไปนอนพักที่เตียง แต่ความพยายามของผมต้องสูญเปล่าไปในทันที เมื่อมือซุกซนของรามกำลังปัดป่ายเข้ามาในเสื้อยืดของผม ทั้งยังลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกของผม เล่นเอาขนลุกเกรียวด้วยความเสียวซ่าน อารมณ์และแรงปรารถนาที่พยายามระงับไว้ ปะทุขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
"อือออ...จูบหน่อยยยย...สิ" รามพึมพำเบาๆ และพยายามมขยับปากเข้ามาหาใกล้ๆ ใบหน้าผม
"พะ...พอก่อนมั้ยราม เดี๋ยวพี่หยุดไม่ได้นะ" ผมพยายามบอกคนตัวเล็กที่ยังคงยั่วผมด้วยความเมา
"อืมมม...พี่ภัทรเหรอออ..." ดูเหมือนสติของรามจะเริ่มกลับมาและจำผมได้แล้ว
"ใช่... พี่เองนะราม... ลุกขึ้นไปนอนที่เตียงดีกว่านะ"
"ม่ายยยอาววว ผมจะนอนตรงนี้... พี่ภัทรจูบผมหน่อยยยย"
ผมอ้าปากค้างกับคำขอของคนเมา สรุปว่ารามรู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่องกันแน่ว่ะเนี่ย? รู้ว่าเป็นผม... แถมยังเรียกร้องขอจูบด้วย...
"เร็วววซี่... ผมร้อนไปหมดแล้วเนี่ยยย" ไม่พูดเปล่า ยังขยับมานั่งบนตักผมอีก อ๊ากกก! จะทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย! TOT
"เกะกะจางงง ผมลูบม่ายยย ถาหนัดดดเลยยย" รามบ่นพร้อมทั้งดึงทึ้งเสื้อยืดของผมให้หลุดออกไปจากตัว โดยที่ผมเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เมื่อเสื้อหลุดไปกองข้างๆ แล้ว รามก็แนบตัวลงมาชิดกับอกผม มือซุกซนทั้งสองข้างยังคงทำหน้าที่ลูบไล้ร่างกายของผมอย่างเร่าร้อน
อ๊ากกกก! ไม่ทนแล้วโว้ย!
ผมใช้มือข้างหนึ่งจับใบหน้าของรามให้หันมา ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปบดขยี้กับปากเล็กๆ ทั้งยังส่งลิ้นเข้าไปสำรวจความหวานภายในปากของราม มืออีกข้างของผมก็ประคองกอดเอวของรามไว้ให้ลำตัวของเราแนบชิดกัน
หมับ!
"อ๊ะ...อืมมม...เด่ววว...อาาา" รามครางเสียงหวานทันที เมื่อผมเอื้อมมือลงไปสัมผัสกับส่วนน่ารักที่ยังซ่อนตัวอยู่ภายใต้กางเกงใน ก่อนจะขยับมือเบาๆ เพื่อรูดท่อนลำที่เริ่มแข็งขืนสู้มือของผม
"อาาา... พี่ภัทร.... อืมมม...."
ผมจูบลำคอขาวๆ ของรามจนขึ้นสีแดง ค่อยๆ เลื่อนปากมาจูบสัมผัสลาดไหล่ ไล่ลงมาที่หน้าอก ก่อนจะจัดการแลบลิ้นเลียเม็ดสีชมพูที่ชูชันขึ้นมา ดูดกลืนจนคนตัวเล็กต้องแอ่นหน้าอกขึ้น พร้อมกับบิดตัวเบาๆ ด้วยความซ่านเสียว
"อ๊าาาา" รามครางเสียงดัง เมื่อผมส่งมือเข้าไปกอบกุมท่อนเนื้อร้อน โดยที่ไม่มีกางเกงในกั้น พร้อมทั้งขยับมือรูดรั้งแรงๆ ในขณะที่ปากก็ยังขบเม้มและดูดกลืนเม็ดอกอย่างไม่รู้จักพอ
"อือออ...พี่ภัทร.... ผมเสียววว..." รามบอกออกมาพร้อมกับใช้มือจับบ่าผมไว้
"ให้พี่หยุดมั้ยครับ" ผมถามไปอย่างนั้น เพราะรู้ดีว่าตัวเองก็หยุดไม่ได้อีกแล้ว
"มะ...ม่ายอาววว...นะ"
"รามชอบที่พี่ทำแบบนี้มั้ย" ผมถามก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปหยอกเย้ากับเม็ดสีชมพูอีกข้าง
"อื้อออ... ชอบบบ... อ๊าาา" รามตอบและครางออกมาอีก เมื่อผมดูดดึงเม็ดสีชมพูอย่างแรง มือที่ยังคงกุมส่วนน่ารักของรามก็ขยับแรงขึ้น เร็วขึ้น จนคนตัวเล็กหอบหายใจถี่
"ฮะ... แฮ่ก...อะ....อืมมม..."
"รามช่วยของพี่ด้วยได้มั้ยครับ" ผมบอกก่อนจะดึงกางเกงตัวเองลง พอให้ส่วนที่พองตัวจนเจ็บและอึดอัดได้ออกมาเจออากศภายนอก จากนั้นผมก็จับมือเล็กของราม ให้สัมผัสท่อนลำของตัวเองที่แข็งเป็นหินอยู่นานแล้ว ทั้งยังบังคับมือเล็กให้ขยับตามมือของเขา ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมกำลังรูดรั้งส่วนน่ารักให้รามอยู่
"ขะ...ของพี่...ร้อนจังงง...อ๊าาา"
"ชอบมั้ยราม" ผมมองใบหน้าที่แสดงความเสียวซ่านของราม ผมยิ่งรู้สึกมีอารมณ์มากขึ้นไปอีก รามไม่เคยทำหน้าเซ็กซี่แบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ
"ชอบบบ... อ๊ะ! มะ...ไม่ไหว...จะ...อืมม...จะไปแล้วว... อ๊าาาา!!!"
รามตอบผม ก่อนจะส่ายหน้าด้วยความเสียวและสุดท้ายก็ทนไม่ไหว กระตุกกายปลดปล่อยน้ำอสุจิสีขาวใสออกมาเต็มฝ่ามือ ผมเองก็กัดฟันกรอด รู้สึกว่าจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ยิ่งได้เห็นสีหน้าตอนปลดปล่อยของราม ผมยิ่งขยับมือที่จับมือรามไว้ให้รูดรั้งความเป็นชายของตัวเองเร็วๆ แรงๆ ไม่กี่ที ผมก็ปลดปล่อยออกมา...
"แฮ่ก...ฮะ..." ผมหอบหายใจและก้มมองราม ที่นอนซบอยู่บนตัวผม
"ราม... รู้สึกดีมั้ยครับ"
"แฮ่ก... ดี... ครับ" รามบอกเบาๆ ก่อนจะหลับไปทั้งอย่างนั้น ผมลูบหัว ลูบตัวคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อคิดได้ว่า ตอนเช้ารามจะทำยังไง เมื่อรู้ว่าคืนนี้ตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง...
_______________________________________________________________________
กลับไปคอมเม้นท์และอ่านต่อในเด็กดีกันนะ
กดที่นี่เลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น